https://janbennink.com/het-vierde-rijk- ... nten-voor/
Foucault: in the peripheral ring, one is totally seen, without ever seeing; in the central tower, one sees everything without ever being seen.
Zal ik jullie eens wat zeggen.
Ze gaan het niet redden. Het Vierde Rijk gaat er niet komen.
Tenminste, niet nu.
Ze hebben alles tot in perfectie uitgedacht en in vele tientallen jaren uitgewerkt tot in de kleinste duivelse details.
Van 5G tot surveillance drones, nanomachines en botswarms, van onderhuidse chips tot politierobots en alles monitorende apps. Van duizenden gedetailleerde Covid protocollen, die in februari 2020 al klaar lagen voor gebruik, tot Sustainable Development Goals in bedrieglijk frisse lentetinten.
Ze hebben al smoezend en smiespelend, voor zichzelf een briljant panopticon gecreëerd met de wereldbevolking, bibberend in hun celletjes, achter tralies gesmeed van angst voor onzichtbare deeltjes.
Zij hebben, zichzelf almachtig wanend, pontificaal in de schijnwerpers achter de knoppen gezet, in het epicentrum van gevangenisplaneet Aarde. Miljarden zielen, als krioelende vliegjes, op één handige monitor te volgen, vanuit de controlekamer, waarin ze zichzelf onaantastbaar wanen.
Wat hebben ze hard gewerkt. Wat zitten hun plannen en schema’s slim in elkaar. Die wereldwijd gecoördineerde en perfect getimede angstcampagnes, die koelhuizen afgeladen met gentherapieën, de opgekochte pers en media en omgekochte sterren en influencers.
Wat een duivels respect verdient het wereldwijd uitschakelen van de parlementaire democratie en het kalt stellen van eigenwijze artsen, wetenschappers en regeringsleiders door chantage, dreiging, verzwijging, omkoping en ongelukjes.
Hoe briljant, het vileine divide et impera, dat sociale structuren ontkracht en hele gemeenschappen verlamt uit angst voor een virus.
Aan alles hebben ze gedacht in hun splendid isolation.
Maar één minuscuul detail zijn ze vergeten.
Ons.
De zich met goud en geld lauwerende elite, ontwikkelde in al haar hubris, een blinde vlek voor de creativiteit, de strijdbaarheid, de intelligentie en de nieuwsgierigheid en het Goddelijke in ieder mens. Zij konden zich de kracht van het individu, laat staan het collectief, eenvoudig niet meer voorstellen en zagen een kudde slachtschapen zonder wisdom of the crowd, zonder power of the herd.
Sheep, ready to be herded and culled at will.
Het is de onnozele arrogantie die Lodewijk de Zestiende en zijn Marie Antoinette de marmeren halzen kostte, omdat ze zich eenvoudig niet konden voorstellen dat het vulgus, het grauw, het domme plebs, de sansculotten zouden samenklonteren en al hun pracht en praal in een orgie van revolutionair geweld zouden verwoesten.
In hun blinde, hautaine autisme, is de elite vergeten een draconisch apparaat op te tuigen met karabijnen en knuppels, met verklikkers en bloedhonden, dat groot genoeg is om de kuddes te beheersen als deze met miljarden tegelijk op hol slaan.
Er is geen Gestapo van betekenis, geen Sicherheitsdienst of Grune Polizei. Er zijn geen miljoenen elite soldaten die een bloedeed hebben gezworen. Geen monsters die hun zwarte uniformen dragen en voor hun ogen in de maat stampen en de pleinen laten dreunen.
Er zijn geen beulen die de angst voor een verkoudheidsvirus kunnen vervangen voor de angst voor marteling of executie.
Het is hun blinde geloof in bezweringsformules, medialeugens en toverspreuken en hun eindeloos vertrouwen op de kracht van systemen, protocollen, propaganda, wetenschap en technologie, die hen de das van ruw touw om zal doen.
In hun arrogantie van vertrouwelijke denktanks, Chatham House onderonsjes en Bilderberg conferentiezalen, dachten ze met smoke and mirrors als wapens weg te komen.
Het zal niet voldoende blijken. Want behalve de ontbrekende knoet die de tirannie in leven houdt, zijn ze de Wunderwaffe vergeten in te zetten, die essentieel is als je een volk tot slaaf wil maken of vernietigen.
En dat is liefde.
En is geen enkele hartstocht voor hun ideeën. Geen enthousiaste massa’s zoals op de partijdagen in Neurenberg of het Sportpalast in Berlijn. Geen kip strekt haar arm naar hen omhoog. Geen Meine Ehre heist Treue. Niemand sneuvelt met een glimlach om zijn mond voor deze afgrijselijke mensen.
Ze hebben weliswaar een onmetelijke massa met een stijve rechterarm gecreëerd, maar door een injectie en niet uit enthousiasme voor hun ideeën, laat staan hun afstotelijke persoonlijkheden.
Hun voorvechters en ambassadeurs zijn zonder uitzondering gekocht, medeplichtig, misleid of gechanteerd en die arme zielen zien er steeds bleker en ongelukkiger uit.
Het Derde Rijk bewees al dat een heel volk zich uitsluitend uit oprechte liefde naar de slachtbank laat leiden.
Ze zijn vergeten ons aan hun kant te krijgen, alvorens ons van kant te maken.
Dat is hun fatale fout.
Er komen aldoor meer barsten in hun verhaal, waar de waarheid genadeloos doorheen sijpelt.
Het wachten is op het moment dat het volk dat nu nog braaf in hun cellen zit, zich realiseert dat hun tralies niet uit ijzer zijn gesmeed, maar uit misleiding en leugens.
Dat ze straffeloos hun cel uit kunnen stappen, ondanks de waarschuwingen die uit de luidsprekers galmen.
Dat er maar een paar bewakers zijn. Met kippenekjes en spaghetti armpjes.
Ik zou niet met de elite willen ruilen.
Zij hebben de belangrijkste instructie uit hun handboek niet begrepen.
“But it was all right, everything was all right, the struggle was finished. He had won the victory over himself. He loved Big Brother.”
Om opstandigheid te smoren is onvoorwaardelijke liefde essentieel.
Vind je mijn werk mooi, goed of zelfs belangrijk? Je kunt mij hier ondersteunen.
