Journalist, schrijver en ontdekkingsreiziger Ton Verheijen schrijft artikel aan Hugo De Jonge

Gebruikersavatar
Mike Vennon
Moderator
Moderator
Berichten: 46
Lid geworden op: 22 nov 2020 22:23
Contacteer:

Journalist, schrijver en ontdekkingsreiziger Ton Verheijen schrijft artikel aan Hugo De Jonge

Bericht door Mike Vennon »

Een geweldig stuk om te lezen. Een journalist die eindelijk zegt wat er gezegd moet worden en naam en toenaam ook bespreekt!
https://www.linkedin.com/pulse/beste-hu ... -verheijen

https://www.tonverheijen.nl/

Beste Hugo, beslis niet voor mij
Gepubliceerd op December 28, 2020

Beste Hugo de Jonge, als het gaat om mijn gezondheid, vertrouw ik volledig op eigen keuzes en ervaring. Ik weet wat goed voor me is. Dit vertrouwen wens ik iedereen toe. Daarom roep ik 2021 uit tot Het Jaar Dat Nederland Verantwoordelijkheid Ging Nemen Voor Een Gezonde Leefstijl.

Hoi Hugo, mijn naam is Ton Verheijen. Ik ben 56 jaar oud en zie mezelf graag als een weldenkend mens. Ik heb een HBO-diploma, een goed stel hersens en een prima baan als journalist. Mijn kernwaardes zijn ‘eerlijkheid’ en ‘openheid’. Dat probeer ik uit te dragen in mijn werk als schrijver. Ik hou ervan om er niet omheen te draaien. En we leven in een vrij land, dus ik mag zeggen en schrijven wat ik wil. Ook over mijn persoonlijke voorkeuren. Vaak zijn dat onschuldige wissewasjes. Zo vind ik Tina Turner een enorm slechte zangeres. Gwen Stefani en Justin Timberlake vind ik juist erg goed. Ik hou van vegetarische pizza’s en drink graag rode wijn uit Piëmonte. Ik ben fan van kickbokser Rico Verhoeven en wielrenner Mathieu van der Poel. Ik vind Joris Luyendijk een goede journalist en Bram Vermeulen een behoorlijk slechte. No big deal.

Maar soms gaan mijn persoonlijke voorkeuren een stuk dieper. En daarover gaat dit verhaal. Het gaat over mensen en instanties die mij helemaal niet kennen maar wel denken te weten wat goed voor mij is. Daar kan ik erg slecht tegen. Ik weet dat namelijk zelf als de beste. Proefondervindelijk heb ik het vastgesteld, en het werkt al 56 jaar prima voor mij als selfmade man. Mijn opvoeding heeft daar veel invloed op gehad. Ik mocht de meeste dingen zelf uitzoeken van mijn ouders. Het nadeel van zo’n vrije opvoeding is dat je regelmatig op je bek gaat. Het grote voordeel is dat je erachter komt wat voor jou werkt en wat niet. Je gaat de consequenties van je keuzes zien.

Door al mijn keuzes in het leven, heb ik mezelf uiteindelijk een groot cadeau kunnen geven: een gezonde leefstijl, waar ik mij zeer verantwoordelijk voor voel. Gezond eten, veel sporten, matig gebruik van alcohol, warme sociale contacten, veel buitenlucht en lange trektochten door de Alpen en Pyreneeën zijn aantoonbaar goed voor mijn wellbeing. Gezondheid vraagt om balans. Misschien daarom ben ik een gedisciplineerd en toegewijd yogi, al zo’n twintig jaar en met veel plezier. Er wordt soms lacherig over yoga gedaan, maar echt, je wordt er loeisterk van. Je traint niet alleen alle spieren in je lijf, je oefent ook je concentratie, coördinatie, beheersing en balans. En dan blijkt een mens tot veel in staat.

Maar dan, Hugo, verschijn jij ineens op het politieke toneel. Je hebt heus uitstekend werk gedaan in 2020 maar in de loop van het jaar ben ik je kwijtgeraakt en inmiddels ben je de realiteit uit het oog verloren met het verheerlijken van de wetenschap en de farmaceutische industrie, die nu al miljarden heeft verdiend aan het verkopen van vaccins maar nog niets heeft bewezen over de werking ervan. Zou je dat niet eerst even afwachten? Natuurlijk heb je sterke troeven. Natuurlijk moeten we nu heel goed zorgen voor onze zieken, ouderen, angstigen en kwetsbaren. Het is belangrijk dat we elkaar zien en voor elkaar zorgen. Geloof me, ik wil niets liever dan dat. Maar jij zet alle sluizen nu wel heel gemakkelijk open.

Je aanpak wordt breed gedragen, en daar spelen de media een grote rol in. Maar volgens mij zien we iets essentieels over het hoofd. Ik zal proberen dat uit te leggen. In mijn eigen vak, de journalistiek, is iets raars gebeurd in 2020. De oproep van Mark Rutte aan de media om het land te steunen heeft ertoe geleid dat de vrije pers aan het verdwijnen is. De reguliere media dragen fijntjes jouw boodschap uit over wat we allemaal wel en niet moeten doen in deze barre tijden. Neem de Volkskrant, sinds jaar en dag mijn krant. Ik heb de signatuur van deze krant in tien maanden tijd volledig zien veranderen. De Volkskrant is een gedrocht geworden, een parodie op zichzelf, een wanproduct dat lezers stelselmatig relevante informatie onthoudt. Hoofdredacteur Pieter Klok geeft het zelf toe in bedekte termen. Hij vindt het nu beter om even geen kritische vragen te stellen. Op Radio 1 Journaal werd hem gevraagd of hij niet een journalistieke taak ziet voor de media om de consequenties van het overheidsbeleid te checken. Zijn antwoord moet elke serieuze journalist raken als een stoot vol in de onderbuik. Klok vond van niet: “We moeten proberen het eens te worden, zoveel mogelijk met één mond te praten en tegenstellingen niet uitvergroten. […] Nu de angst in de samenleving zo groot is, denk ik dat het verstandig is om als land één lijn te trekken en die lijn te steunen.”

Dit is waanzin. De Volkskrant heeft notabene zelf die angst gecreëerd. Al tien maanden staan alle dagbladen vol met angstverhalen, die vaak heel erg zijn opgeblazen. Het is één grote kramp van paniek en bangmakerij en daar wordt ieder normaal mens onpasselijk van. Natuurlijk mogen (nee moeten) de kranten schrijven over Arie op drie-hoog-achter, die zo tragisch overleed, over de drama’s in Madrid en Bergamo, over verzorgingstehuis X, dat het werk niet aan kan, over de selectie van Feijenoord, die door het grote aantal besmettingen is uitgedund als de haardos op het hoofd van Dick Advocaat. Maar er is ook een andere kant. En Nederland heeft er recht op om dat te weten. Sterker nog: Nederland heeft daar veel belang bij.

Ik geef een paar (van de vele) voorbeelden. Als Michael Yeadon, voormalig Chief Science Officer bij Pfizer en nu onafhankelijk adviseur, op Blackbox.tv stelt dat de PCR-test positief uitslaat als er levende óf dode stukjes virus gedetecteerd worden, en als ook jouw eigen Marion Koopmans toegeeft dat de PCR-test gebreken vertoont, moeten de media dat onderzoeken. Ze hoeven van mij niets klakkeloos aan te nemen. (Ik heb geen belangen.) Wat ze moeten doen is checken wat feit is en wat fictie. De burger mag geen rad voor ogen gedraaid krijgen. Ander voorbeeld. Als de voormalige coronagezant Feike Sijbesma in de fascinerende documentaire COVID-19 THE SYSTEM off the record toegeeft dat T-cellen belangrijk zijn voor het immuunsysteem, is dat goed nieuws voor 17 miljoen Nederlanders en een reden voor paginagrote verhalen in alle kranten. Wow! Dit kunnen wij zelf doen! Zo dringen we covid op eigen kracht terug! Zo worden we minder kwetsbaar! Ik zie het helemaal voor me. Maar het gebeurt niet. De werking van het immuunsysteem is geen issue.

Met obesitas, hart- en vaatziekte, suikerziekte en kanker zijn we vele malen kwetsbaarder voor het virus dan zonder. Dat weet jij ook. Een deel van het risico hebben we dus zelf in de hand door de manier waarop we leven. Daarom moeten we ons consumptiegedrag onder een vergrootglas leggen en stilstaan bij onze verslavingen en gewoontepatronen, de risico’s van vet, zoet en zout eten, te weinig bewegen, teveel vlees, teveel roken en drinken, verslaving aan internet… dat alles is onze eigen verantwoordelijkheid. Misschien kan de overheid een bijdrage leveren door een deel van het budget voor coronabestrijding te reserveren voor grootschalige voorlichtingscampagnes ter bevordering van een gezonde leefstijl, inclusief sociale gezondheid en mentale gezondheid. Het is harder nodig dan ooit nu sociale structuren verdwijnen, studenten verpieteren en ouderen vereenzamen. Straks zitten we allemaal alleen in onze eigen virtual reality-bubbel. Het is niet mijn ideaalbeeld.

De Volkskrant heeft ondertussen haar eigen agenda en is een hetze begonnen tegen andersdenkenden. Met onsportieve koppen van gniffelende eindredacteurtjes worden mensen die kritische vragen stellen belachelijk gemaakt. Wetenschapper en artsen die het overheidsbeleid ter discussie stellen, komen niet aan bod. De aandelen van Ab Osterhaus worden als zoete koek geslikt. Het wemelt van de stukjes van het kaliber ‘laat je prikken, anders laat je anderen stikken’. Het vuurtje wordt flink opgepookt met hosanna-verhalen over een vaccin-paspoort en het schermen met allerlei privileges voor hen die gevaccineerd zijn. Gezellig met mede-gevaccineerden naar het popfestival! Wow… ik vind het een enge gedachte. Ik krijg zelfs ongemakkelijke associaties met gele sterren en zo. Foei Ton! Vertrouw op de autoriteiten. Je lijkt wel een complotgekkie!

Nee Hugo, de waarheid is dat ik zo gezond ben als een vis en een heldere kijk heb op de eenzijdige berichtgeving die de media me iedere dag voorschotelen. Ik prik er dwars doorheen. Ook dat is een stukje eigen ervaring. Herinner je je het millenniumprobleem nog? In de maanden voorafgaand aan de millenniumwisseling (eind 1999) liep ik als journalist met open ogen in de val van de pr-bureau’s, waarvan ik gretig de persberichten verslond. Ik tikte mijn wijsvingers bont en blauw over de ramp die eraan stond te komen op 01-01-2000. De boodschap die ik uitdroeg, heeft destijds veel mkb-ondernemers op kosten gejaagd. Zij schaften voor een vermogen aan software aan om zich te wapenen tegen de Totale Ineenstorting Van Alle Computersystemen Wereldwijd. Andere ondernemers deden of hun neus bloedde. Zij kregen uiteindelijk gelijk want er gebeurde helemaal niks. Voor niemand. Ook niet voor degenen die hun schouders hadden opgehaald. Voor mij was het een eyeopener.

Kijk, er is niks mis met pr en marketing. Ik schrijf zelf ook commerciële teksten. Wat ik bedoel te zeggen is dat er iets helemaal mis is met kranten die het overheidsbeleid verkopen als onafhankelijke journalistiek. Dat politiek correcte gewauwel zit me dwars omdat ik altijd een sterk geloof heb gehad in de vrije pers. Een illusie is uit elkaar gespat. (Ik heb mijn abonnement op de Volkskrant inmiddels opgezegd.)

Volgens mij is een land gebaat bij verantwoordelijke, zelfdenkende burgers, die de medemens respecteren, goed letten op hun eigen gedrag en leefstijl en bereid zijn om hun eigen shit op te ruimen. Maar er mogen geen onredelijke eisen gesteld worden aan het individu. Dat gebeurt nu wel. We moeten met z’n allen verantwoordelijkheid nemen voor het gedrag en de keuzes van anderen. (Laat je prikken, anders laat je anderen stikken.) Dat gaat me te ver. Ik beslis zelf over aanvullende medicatie en ga niet de shit van een ander opruimen. Dan blijf je aan de gang. Het kán ook helemaal niet. Ik zou verpletterd worden onder het gewicht van de hele mensheid. Dus Hugo, ik respecteer de keuzes van anderen en vertrouw op de mijne. Mocht ik me straks prettig voelen bij een vaccin, dan gaat het vast goed komen.

Laatst moest ik ineens denken aan Frank Zappa, wiens gitaarspel net zo onnavolgbaar is als de prints op jouw schoenen. Van Zappa is deze schitterende beeldspraak: ‘Jazz isn’t dead, it just smells funny.’ Ik heb er mijn eigen variant op gemaakt: ‘Self confidence isn’t dead, it just smells funny.’ Zelfvertrouwen ruikt een beetje vreemd in deze tijden. De overheid probeert ons af te leren om te vertrouwen op onze eigen keuzes. We moeten niet vertrouwen op onszelf maar op het RIVM, de WHO en de farmaceutische industrie. Ons eigen persoonlijke navigatiesysteem? Ons aangeboren instinct om aan te voelen wat goed voor ons is? Dat schijnt er niet meer toe te doen. Terwijl elk dier er zijn tijd van leven door verlengt. (Giftige paddestoelen moet je niet eten.) Ik vertrouw dus in de eerste plaats op mijn zintuiglijke waarneming en ‘innerlijk weten’. Ik geloof in bewustzijn en intuïtie, in weerstand opbouwen en loeisterk worden, in het zelfhelende vermogen van mijn lichaam en de ongekende kracht van mijn immuunsysteem.

Natuurlijk, met mijn subjectieve mening valt niet alles te verklaren. Het is één gezichtspunt, van één individu in een turbulente wereld. Vroeg of laat staan we allemaal met lege handen. We gaan dood aan kanker, corona, een verkeersongeluk of een dakpan die zomaar ineens op ons hoofd viel. That’s life Hugo. Aan sommige dingen kunnen we in alle redelijkheid iets doen, op andere momenten staan we machteloos. En er komt een dag dat ook wij ‘aan de beurt’ zijn. Daar heeft de farmaceutische industrie nog geen pilletje voor gevonden. Alleen daarom al zou wat nederigheid in deze tijd niet misstaan, dus respecteer mijn gezichtspunt. En loop niet te hard van stapel. Ik wens je een heel goed 2021. En doe de groeten aan Mark.
Vrijheidsstrijder van het Licht
Plaats reactie

Terug naar “Hugo de Jonge”