Duitsers krijgen bevel over alle Nederlandse brigades van de landmacht
De Nederlandse landmacht gaat vandaag vrijwel volledig op in het Duitse leger. Alle brigades staan vanaf nu ‘onder Duits bevel’, maar Nederland blijft zelf beslissen waar ‘onze militairen’ worden ingezet.
Raymond Boere 30-03-23
De verregaande samenwerking is een nieuwe mijlpaal sinds Nederland en Duitsland in 1995 voor het eerst elkaar opzochten. Sindsdien bestaat het Eerste Duits-Nederlandse Legerkorps, een snel inzetbare Navo-eenheid die opereert vanuit de Duitse stad Münster. Later werden meermaals samen wapens aangeschaft.
Meer dan kostenbesparing
De samenwerking is ooit begonnen als kostenbesparing, maar gaat inmiddels veel verder dan dat. De Nederlandse brigades vormen samen met hun Duitse collega’s drie divisies waarmee beide krijgsmachten in totaal 50.000 militairen ‘op de mat kunnen brengen’, zoals dat heet in militair jargon.
Afgesproken is dat militair materieel zoveel mogelijk samen wordt aangeschaft, maar ook de doctrines en regelgeving wordt zoveel mogelijk gelijk getrokken. Dit moet ertoe leiden dat het niet meer uitmaakt met welke munitie er wordt geschoten of welke monteur welk gevechtsvoertuig repareert.
De samenvoeging heeft meer voordelen. Nederland verkocht bijvoorbeeld bijna alle tanks in 2011 nadat de krijgsmacht 1 miljard euro moest bezuinigen. De Duitsers hebben er nog meer dan genoeg, waardoor Nederlandse militairen toch weer kunnen trainen met tanks. Ook voor de Duitsers is de komst van de Nederlanders meer dan welkom. Het land heeft de grootste moeite om hun divisies gevuld te krijgen. Met de ongeveer achtduizend militairen uit ons land is dat probleem ineens een stuk minder groot.
De zeggenschap over de Nederlandse eenheden is zo ongeveer het enige dat onveranderd blijft. Berlijn bepaalt niet of ‘onze soldaten’ worden ingezet. De politiek houdt het hierin het laatste woord.
Geen Europees leger
Is deze verregaande samenwerking de opmaat naar een Europees leger? Zover is het nog lang niet. Daarvoor is eerst een gezamenlijk Europees buitenlands beleid nodig en een gezamenlijk veiligheidsbeleid. Nu beslissen landen daar nog altijd zelf over.